Լոնդոնի համալսարանական քոլեջում, որտեղ որոշ ծրագրեր դասավանդում են Անգլիայի հատուկ ծառայության՝ MI6-ի աշխատողներ, և անվճար հատուկ ծրագրով սովորել են Հայաստանի այսօրվա իշխանության մի շարք բարձրաստիճան պաշտոնյաներ, սովորեցնում են քաղաքական որոշ հնարքներ։
Լսում ես արևմտամետ մեր «գործիչների» հոգեցունց ելույթները ռուս սահմանապահների «Զվարթնոցից» հեռանալու մասին, և հասկանում, թե որքան ճիշտ էր ծերուկ Կարլ Մարքսը, երբ ասում էր.
«... Ամենաանառիկ ամրոցը մարդու գանգն է: Ոչ մի թնդանոթով հնարավոր չէ քանդել նրա պատերն ու այնտեղ գիտելիք դնել, երբ ինքը չի ցանկանում քանդվել»:
ՈՒինսթոն Չերչիլին հարցնում են․
-Պարոն վարչապետ, ինչու՞ եք գնում Հնդկական օվկիանոսի այն կողմ՝ գաղութատիրական և խամաճիկ կառավարություն ստեղծելու և Արևելյան Հնդկաստանի կառավարություն ստեղծելու համար։ Չե՞ք կարող դա անել Իռլանդիայում, որը տարիներ շարունակ պատերազմում է ձեզ հետ։
Ադրբեջանը այսօր Իսրայելի պրոքսին է Հարավային Կովկասում։ Ադրբեջանի համար, իհարկե, սա հրաշալի հնարավորություն էր, օգտագործելով Իսրայելի, Թուրքիայի և Պակիստանի հնարավորությունները, հանդես գալ իբրև հաղթող, թոթափել պարտվածի բարդույթը և վրեժ լուծել սեփական թերարժեքության համար։
Վադիմ Կրասիկովին Ռուսաստան վերադարձնելով ու այդպես հարազատի ու հերոսի նման դիմավորելով, Պուտինն աշխարհին պարզ ասաց, որ ինքը չի կանգնի ոչ մի քայլի առաջ, որպեսզի պատժել տա Ռուսաստանի դեմ դուրս եկած ու ռուս զինվորներ սպանածներին։
Ո՜վ գիտե` քանի հազարամյակ է ապրել կամ քանի տարեկան է այս գեղատես, բնական թավշյա գորգը, որի անունը մամուռ է` մամռագորգ, թելամամուռ, գորտնախալի, ջրիմուռ, քարաքոս։
Հանրային հեռարձակողի խորհուրդը իր էջում հրապարակեց «անպարկեշտ առաջարկների» փաթեթը, որի մասին խոսում եմ այս օրերին, և որը մերժելուց հետո սկսվեցին խնդիրները: Ես էլ եմ այն հրապարում: Տեքսը ստորև:
Մինչ Ադրբեջանի պաշտոնական ներկայացուցիչները միջազգային հանրությանը համոզում են, որ խաղաղության խոչընդոտը իբր ՀՀ սահմանադրությունն է, ՀՀ քաղաքական ղեկավարությունը ոչ մի բառ ու արձագանք չի հնչեցնում, երբ Ադրբեջանում պետական մակարդակով՝ նախագահից սկսած հեռուստաընկերություններով վերջացրած, ՀՀ տարածքը կոչում են «Արևմտյան Ադրբեջան»։